Jak zaprojektować restaurację w obiekcie zabytkowym?

Udostępnij artykuł

To miejsca, które mają swój czar – dekoracje ścienne, rozety na sufitach, witraże w oknach, stare mury i posadzki były świadkami wielu historii… Niejeden restaurator marzy o tym, by otworzyć lokal w takim miejscu. Pamiętajmy, że lokalizacja zabytkowa to zawsze wielkie wyzwanie: gwarantuje wyjątkowy klimat, natomiast wiąże się również z ograniczeniami i pewnymi utrudnieniami.

Kilka kwestii o których trzeba pamiętać przy planowaniu inwestycji tego typu:

1. FORMALNOŚCI

Inwestycja w budynku zabytkowym wiąże się z dodatkowymi formalnościami urzędowymi. W przeciwieństwie do zwykłego remontu, który może być w urzędzie miasta jedynie zgłoszony, działania w obiekcie zabytkowym wymagają pozwolenia na budowę, a co za tym idzie musi zostać opracowany pełny wielobranżowy projekt budowlany wraz ze zgodą konserwatora . W praktyce oznacza to, że czas oczekiwania na opinię urzędnika z 30 wydłuża się do 60dni. Do tego należy doliczyć czas potrzebny na kontakt z konserwatorem – najpierw musi on wydać wytyczne projektowe, a po otrzymaniu projektu ma 30 dni na jego zaopiniowanie. W przypadku, gdy zgłosi zastrzeżenia i konieczna będzie wprowadzenie poprawek, cała procedura wydłuża się o kolejne wielokrotności 30 dni. Trzeba o tym pamiętać planując harmonogram inwestycji oraz uwzględnić tę kwestię przy ewentualnych negocjacjach warunków najmu i liczby miesięcy wolnych od opłaty czynszu.

2. WYTYCZNE OD KONSERWATORA

Budynki zabytkowe wpisane są najczęściej do gminnej ewidencji zabytków. Jest to spis nieruchomości o wartości historycznej objętych ochroną konserwatorską. Gdy planujemy otworzyć lokal gastronomiczny w starym budynku, należy upewnić się czy i pod jakim numerem znajduje się on w ewidencji oraz wystąpić do Konserwatora Zabytków o wytyczne projektowe. Ich zakres może być bardzo zróżnicowany: czasem obejmuje jedynie uwagi dotyczące wyglądu elewacji budynku (w tym okna, szyldy, neony itd.), czasem jest bardzo szczegółowy i określa wręcz dopuszczalną kolorystykę i materiały wykończeniowe wnętrza. Należy więc pamiętać, że wytyczne mogą w dużym stopniu ograniczać swobodę projektową. Trzeba liczyć się z tym, że nie każdy koncept da się wpisać w każdą lokalizację, niekiedy wymaga on dostosowania. Łączy się to z większym nakładem pracy oraz niekiedy z ingerencją w istniejący już wizerunek marki, może to natomiast przynieść zaskakująco dobry efekt i stać się wartością dodaną.

3. WARTOŚĆ HISTORYCZNA – POTENCJAŁ I INSPIRACJA DLA WYKOŃCZENIA

Obiekty zabytkowe są piękne, szczere, prawdziwe… Ludzie dobrze się w nich czują, mogą podziwiać dawne rzemiosło i poczuć powiew historii. Wnętrze często jest samograjem: klimat tworzy jego konstrukcja (sklepienia kolebkowe, drewniane belki, wątki ceglane), stare detale (sztukaterie, drewniane kasetony), posadzki (płytki, parkiety) lub po prostu sama przestrzeń (wysokie sufity, okna, klatki schodowe).

Budynki, które mają po kilkadziesiąt lub kilkaset lat to kopalnia inspiracji. Wielkim szczęściem jest, gdy w obiekcie takim zachowają się oryginalne elementy wykończenia. Stanowią one wspaniałe tło do nowoprojektowanych dodatków, które czasem poprzez kontrast dodatkowo podkreślają unikalny charakter miejsca.

Niekiedy takich elementów nie widać na pierwszy rzut oka. Czasem dopiero pod kolejnymi warstwami tynku, płytek, tapet czy linoleum kryje się piękno oryginalnej posadzki lub przedwojennej cegły. Trafiały się nam przypadki, gdy w ścianie zamurowane były stare drzwi, które udało się nam odzyskać i wykorzystać we wnętrzu. Warto być dociekliwym!

Gdy w budynku ostało się niewiele z jego pierwotnej tkanki, starajmy się zgłębić jego historię i odszukać informacji na temat oryginalnych wykończeń. Może się okazać, że nawiązanie do pierwotnych elementów doda projektowanej przestrzeni wyjątkowy wymiar i podkreśli jej autentyczność. Na historii miejsca można oprzeć wystrój, oprawę graficzną i nazwę czyli cały marketing.

Autorką jest Katarzyna Westrych-Pavy
współwłaścicielka 370Studio